Այսօր՝ 2015թ. փետրվարի 25-ին, լրանում է հայ մեծագույն զորահրամանատար, ֆիդայապետ, ազգային հերոս Անդրանիկ Օզանյանի ծննդյան 150-ամյակը։

Անդրանիկ Թորոսի Օզանյանը (Զորավար Անդրանիկ, Անդրանիկ Փաշա) ծնվել է 1865թ. փետրվարի 25-ին Արևմտյան Հայաստանի Շապին Գարահիսար քաղաքում։ Օզանյանի ազգանվան ծագումը գալիս է Շապին Գարահիսարի մոտ գտնվող Օզան գյուղից։ Հայ զորավարը մեկ տարեկան հասակում կորցրել է մորը։ Վերջինիս մահից հետո Անդրանիկին խնամել է ավագ քույրը։

Անդրանիկ Օզանյանը ամուսնացել է 17 տարեկան հասակում, սակայն մեկ տարի անց նրա կինը մահացել է։ Այնուհետև մահանում է նաև Անդրանիկի նորածին որդին։
Աբդուլ Համիդ սուլթանի օրոք, երբ վատթարանում է հայերի դրությունը, Անդրանիկ Օզանյանը վերցնում է զենքը և պայքարում կեղեքիչների դեմ։

1880-ական թվականներին Անդրանիկը հիմնականում բնակվում էր Կոստանդնոպլսում։ 1897թ. վերադառնալով Արևմտյան Հայաստան` Անդրանիկը միանում է Աղբյուր Սերոբի խմբին։ Մինչև 1904թ. հայ զորավարը պայքարում է Աբդուլ Համիդի դեմ։

1905թ. Անդրանիկը ճամփորդության է մեկնում տարբեր երկրներ, որտեղ փորձում է տեղեկացնել արևմտահայության ծանր վիճակի մասին։

1912թ. Անդրանիկ Օզանյանը ձևավորում է վաշտ և առաջին Բալկանյան պատերազմի ժամանակ Բուլղարիայի կազմում մարտնչում է Օսմանյան կայսրության դեմ։ Իր զորաջոկատով Մարիցա գետի ափին ջարդելով թուրքական մեծաքանակ բանակը` նա Բուլղարիայի կառավարության կողմից արժանանում է բարձրագույն պարգևի` «Ոսկե խաչի»:

1914 թվականին` Առաջին աշխարհամարտը սկսվելուն պես, Անդրանիկը վերադառնում է Կովկաս և ձևավորելով առաջին հայկական կամավորական գունդը` ղեկավարում է թուրքական բանակի դեմ մղված կռիվները, որոնց արդյունքում զորավարը պարգևատրվում է Գևորգյան 4-րդ կարգի շքանշանով և բազում այլ մեդալներով:

Առաջին աշխարհամարտի ժամանակ Զորավարը մի շարք նշանակալից հաղթանակներ է տոնում, որոնցից ամենահիշարժանը Դիլմանի ճակատամարտն էր։
1918թ. մայիսին «խենթի պես քաջ» Անդրանիկի դիվիզիան Վորոնցովկա ավանի մոտ կասեցնում է օսմանյան զորքի առաջխաղացումը դեպի Թիֆլիս, ապա մարտերը շարունակվում են Ղարաքիլիսայի ուղղությամբ:

Զորահրամանատարի դերը խիստ նշանակալից էր նաև Զանգեզուրի պաշտպանական մարտերում: Այնուհանդերձ, Անտանտի դաշնակիցների վարած քաղաքականության ու Հայաստանի ղեկավարության որոշ ներկայացուցիչների հետ հակասություններ ունենալով` Անդրանիկը 1922թ. հեռանում է Հայաստանից:

1927թ. օգոստոսի 31-ին մեծագույն հայը իր մահկանացուն կնքում է ԱՄՆ Ֆրեզնո քաղաքում: 1928թ. նրա աճյունը տեղափոխվում է Փարիզ, 2000 թվականին` Հայաստան։ Նրա աճյունն այժմ ամփոփված է Երևանի Եռաբլուր պանթեոնում։
Անդրանիկ Օզանյանը Հայոց պատմության մեծագույն հայերից մեկն է, ողջ հայության սիրելի զորավարը, «ամենահմայիչ, ամենառոմանտիկ, ամենավառ մարտիկներից մեկը, որ երբևէ տեսել է մարդկությունը»:

Իր իսկ խոսքով ասած` նա իր կյանքում երբեք չի ձգտել անձնական երջանկության ու բարօրության, ձգտել և պայքարել է միայն մի բանի` իր հարազատ ժողովրդի ազատության և բարեկեցության համար, չի փնտրել իր վաստակի գնահատականը և ցանկացել է միայն, որ երջանիկ լինի այն ժողովուրդը, որին ինքը ծառայել է ամբողջ կյանքում:

Շնորհավորում ենք ծնունդդ, Ամենայն հայոց զորավար, փառք ու պատիվ մեր մեծերին:

2015թ. փետրվարի 24-ին ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղում տեղի ունեցավ Մայրենի լեզվին նվիրված միջոցառում, որը կազմակերպել էր Հայոց լեզվի և գրականության ամբիոնի ասիստենտ, բան. գիտ. թեկնածու Լուսինե Թումանյանը:

Ներկա էին Հումանիտար գիտությունների ֆակուլտետի դեկան Վ.Ալեքսանյանը, Հայոց լեզվի և գրականության ամբիոնի դասախոսներ, վարչական անձնակազմի ներկայացուցիչներ, ուսանողներ:

Միջոցառումը կազմակերպվել էր Մայրենի լեզվի միջազգային օրվա կապակցությամբ` ևս մեկ անգամ գիտակցել տալու մեր «ազգային գոյության ու էության ամենախոշոր փաստի»` «մեր ժառանգության մեծագույն գանձի»` մայրենի լեզվի արժեքը:

«Հայոց լեզու և գրականություն» մասնագիտության շնորհալի ուսանողները ներկայացրին լեզվի տոնի նախապատմությունը, թե ինչպես 1999թ. նոյեմբերի 17-ին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն որոշում ընդունեց ստեղծել մայրենի լեզվին նվիրված տոն, և 2000 թվականից փետրվարի 21-ը հռչակվեց որպես Մայրենի լեզվի միջազգային օր:

Այնուհետև ուսանողները հանդես եկան մայրենի լեզվի մասին մեծերի իմաստուն ասույթներով, ներբող-բանաստեղծություններով, երգ ու պարով:

Մասնակիցները համապատասխան շնորհանդեսի ուղեկցությամբ և գեղարվեստական արտահայտչականությամբ ներկայացրին, թե հայ ժողովրդի հետ դարերի դաժան փորձությունների ինչպիսի երկար ճանապարհ է անցել նրա ինքնության վկայագիրը` հայոց լեզուն: Նրա շնորհիվ է, որ մեր ժողովուրդը պահպանել է իր գոյությունը, անաղարտ պահել իր հավատը, չի ձուլվել, կուլ չի գնացել օտարին:

Ոսկեղենիկ մայրենիով մեր պատմիչներն ու գրողները հյուսել են մեր ժողովրդի հոգու երգն ու կարոտը, երազն ու սերը: Մեր խոսքի վարպետները դարեր ի վեր հղկել ու կատարելագործել են մեր լեզուն` որպես մարմար, փայլեցրեցրել` որպես բյուրեղ ու ադամանդ:

Միջոցառման ընթացքում հաստատվեց այն գաղափարը, որ այսօր առավել անհրաժեշտ է սիրով ու երկյուղածությամբ վերաբերվել մեր մեծագույն հարստությանը` մայրենի լեզվին: Սակայն ոչ թե ապահովության համար պետք է փակի տակ պահել այն, այլ գործածել, այնպես գործածել, որ լույս տարածող լամպի պես շրջապատը լուսավորի, որ դառնա պանդուխտին տուն կանչող ճաճանչափայլ փարոս, հիվանդի ու հուսալքվածի համար` դեպի պայծառ ապագա տանող հավատ:

Ներկաները, բավականին տպավորված, իրենց գոհունակությունն ու երախտագիտությունն արտահայտեցին Լ.Թումանյանին ու բոլոր մասնակիցներին` մայրենին փայփայելու, այդքան մեծ սիրով ու նվիրումով ներկայացնելու համար:

2015թ. փետրվարի 21-ին ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղի մարզադահլիճում տեղի ունեցան պատանի և երիտասարդ երկրապահների` համապատասխանաբար «Կրտսեր սերժանտ» և «Սերժանտ» կոչումների համար անցկացվող քննությունները:

Ներկա էին մասնաճյուղի տնօրեն, Երկրապահ կամավորների միության Տավուշի մարզային խորհրդի փոխնախագահ Սամվել Առաքելյանը, ԵԿՄ Տավուշի մարզային խորհրդի նախագահ Ռուդիկ Դավթյանը, այլ պաշտոնյաներ, մասնաճյուղի «Տավուշ» ռազմահայրենասիրական ակումբի անդամներ:

Սերժանտական կոչումներ ստանալու քննությունները մեկնարկեցին 2014թ. սեպտեմբերի 9-ին ԵԿՄ-ի, ՊՆ-ի և ԿԳՆ-ի միջև ստորագրված փոխընբռնման եռակողմ հուշագրի հիման վրա անցկացված քառամսյա սերժանտահրամանատարական դասընթացներից հետո:

Դրանցում ընդգրկված են եղել և դասավանդել են ԵԿՄ-ի հետ գործակցության հուշագրեր կնքած կառույցների տարբեր ոլորտների (պաշտպանության, կրթության և գիտության, տարածքային կառավարման և արտակարգ իրավիճակների, մարզպետարանի և այլն) լավագույն մասնագետներ:

ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղում պատանի և երիտասարդ երկրապահների քննություններն անցկացրին Տավուշի մարզի մի քանի դպրոցների (Իջևանի դպրոցներ, վարժարան, Գանձաքարի դպրոց) զինղեկները:

Պատանի և երիտասարդ երկրապահները քննություն հանձնեցին մի շարք առարկաներից` շարային, կրակային պատրաստությունից, առաջին բուժօգնությունից, արտակարգ իրավիճակներում կողմնորոշման հմտությունից, ՀՀ պետական և երկրապահական խորհրդանիշերի իմացությունից և այլն։

Բոլոր առարկաներից քննությունները հաջող հանձնած մասնակիցները ստացան կրտսեր սերժանտի, իսկ գերազանց հանձնած շնորհալիները՝ սերժանտի կոչումներ:

Քնություններին երիտասարդ երկրապահների շարքերը համալրում էին մասնաճյուղի «Տավուշ» ռազմահայրենասիրական ակումբի անդամները, որոնց` 10 հոգուց բաղկացած խումբը ստացավ «Սերժանտ» պատվավոր կոչումը: