2015թ. ապրիլի 22-ից մայիսի 5-ը Իջևանի քաղաքային պատկերասրահում բացվել է ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղի կիրառական արվեստի ֆակուլտետի դասախոսների և ուսանողների աշխատանքների ցուցահանդեսը` որպես յուրօրինակ հարգանքի տուրք Հայոց ցեղասպանության անմեղ զոհերի հիշատակին:

Ցուցահանդեսի բացմանը մասնակցում էին ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղի վարչական և պրոֆեսորադասախոսական անձնակազմի ներկայացուցիչներ, արվեստագետներ, ուսանողներ և քաղաքացիներ:

Բացման խոսքով հանդես եկավ մասնաճյուղի տնօրեն Սամվել Առաքելյանը` մասնավորապես նշելով, որ Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին կազմակերպված միջոցառումները, այդ թվում` այս ցուցահանդեսը, սոսկ հիշատակի խորհուրդ չունեն, այլ անպայմանորեն ընդգրկում են ընտրված «Հիշում եմ և պահանջում» կարգախոսը` որպես Հայոց ցեղասպանությունը դատապարտելու համամարդկային ուղերձ, որ թեև այդ սարսափելի ոճիրից անցել է մեկ դար, սակայն հայ ժողովրդի վերքը չի սպիանում, նման եղեռնագործությունները չեն հնանում, մենք հիշում ենք և պահանջում, որպեսզի մարդկության պատմության մեջ դրանք երբևէ չկրկնվեն:

Ցուցահանդեսն իր բնույթով բազմաժանր է, ընդգրկում է Կիրառական արվեստի ֆակուլտետի 25 ուսանողների և 7 դասախոսների շուրջ 62 ստեղծագործություն:

«Կիրառական արվեստ» մասնագիտության երրորդ կուրսի ուսանողները` դասախոս Ա.Ուլիխանյանի ղեկավարությամբ, պատրաստել էին նաև գրական ցերեկույթ` նվիրված եղեռնից մազապուրծ, ամերիկահայ աշխարհահռչակ նկարիչ Արշիլ Գորկուն:

2015թ. ապրիլի 23-ին ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղում տեղի ունեցավ Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին նվիրված միջոցառում, որը կազմակերպել էր մասնաճյուղի «Տավուշ» ռազմահայրենասիրական ակումբը:

Միջոցառմանը մասնակցում էին ակտիվ ակումբականները, Իջևանի ավագ դպրոցի խմբապետները, Գետահովիտի զորամասի շնորհաշատ զինվորները:

Այն սկսվեց Հայ Առաքելական Եկեղեցու Իջևանի հոգևոր հովիվ Տեր Սիմեոնի աղոթքով:

Միջոցառման ընթացքում հնչեցին Մեծ եղեռնի զոհերի հիշատակին նվիրված երգեր, հեղինակային բանաստեղծություններ, եղան հայրենասիրական և ոգեկոչող ելույթներ («Դլե՜ յաման», «Ադանայի ողբը», «Կիլիկիա», «100 տարին էլ բոլորեց», «Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում», «Ապրելու ապրիլ», «Ուր էիր աստված», «Վրեժ», «Գինի լի՛ց» և այլն):

Հիմնավորվեց այն գաղափարը, որ ներկա սերունդը շատ լավ հիշում է թուրքերի կատարած եղեռնագործությունը և պահանջում, որ աշխարհը ճանաչի այն, որ նման ոճիրներն այլևս չկրկնվեն:

Միջոցառման վերջում «Տավուշ» ռազմահայրենասիրական ակումբի տասը անդամներ ստացան սերժանտական կոչումներ:

2015թ. ապրիլի 22-ին ԵՊՀ ԻՄ-ի հումանիտար գիտությունների ֆակուլտետում տեղի ունեցավ «Մեր չսպիացող վերքը» խորագրով գրական-երաժշտական միջոցառում, որը կազմակերպել էր Հայոց լեզվի և գրականության ամբիոնը:

Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին նվիրված այս միջոցառմանը ներկա էին Հումանիտար գիտությունների ֆակուլտետի դեկան Վ.Ալեքսանյանը, դասախոսներ, աշխատակիցներ, ուսանողներ:

Միջոցառմանը մասնակցող «Հայոց լեզու և գրականություն» մասնագիտության շնորհալի ուսանողները հանդես եկան Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ ոգեկոչող խոսքերով, բանաստեղծություններով, երգ ու պարով:

Անդրադառնալով 1915թ. ապրիլի 24-ին կատարված ոճրագործությանը` մասնակիցներն ընդգծեցին ապրիլի 24-ի խորհուրդը, երբ ամեն տարի հայ ժողովուրդը գնում է Ծիծեռնակաբերդ, որտեղ նրա աղոթքը երկինք է հառնում ձեռքերի պես դեպի Բարձրյալը կարկառած քարացած հուշասյան միջոցով:

Նշվեց, որ Հայոց եղեռնի ականատեսը մի սերունդ չի եղել, հայ ժողովրդի միայն մի` արևմտահայ հատվածը չի եղել, եղեռնի ականատեսն այս և բոլոր հարյուրամյակներում ապրող հայերի բոլոր սերունդներն են եղել ու լինելու են միշտ:
Հնչեց կոտորածի սարսափներից խելագարված մեծն Կոմիտասի երգը` որպես թախծամրմունջ, ցավոտ շարական:

«Ղողանջ եղեռնական»-ի վշտամորմոք խոսքերին հաջորդեցին «Դլե՜ յաման», «Ադանայի ողբը» երգերը` ուսանողների կատարմամբ:

«Հայոց դանթեականը», «Անլռելի զանգակատուն», «Եռաձայն պատարագ» պոեմներից համապատասխան հատվածներով, «Ես հայ եմ», «Հայոց ճակատագիրը» և այլ բանաստեղծություններով գծագրվեց մեր ժողովրդի ցավոտ անցյալը, բայց և այդ ցավից հպարտորեն ոտքի կանգնած հայի դիմագիծը («…Եղեռնազարկ էլ եղանք, բայց նորեն հայերն ապրե՛լ են, ապրու՛մ են, կապրե՛ն…»):

Հաստատվեց այն գաղափարը, որ հայ ժողովուրդը, որից ուզում էին ընդամենը մի հայ թողնել և այն էլ` թանգարանի համար, այսօր ապրում է և դեպի հավերժը գնում, օրըստօրե շենացնում անկախության իր մայր հանգրվանը` պահանջելով և հավատալով արդարության հաղթանակին:

Եզրափակող խոսքով հանդես եկավ Հումանիտար գիտությունների ֆակուլտետի դեկան Վ.Ալեքսանյանը` շնորհակալություն հայտնելով միջոցառման մասնակիցներին ու կազմակերպիչներին, փաստելով, որ նման միջոցառումներով բարձրաձայնվող փոխհատուցումն անհրաժեշտ է, որ չկրկնվեն այսպիսի ոճիրներն աշխարհում. «Եթե թուրքերին թվում էր, թե կկատարեն ոճիրը, և չի լինի պատիժը, ապա չարաչար սխալվում էին: Մեր տրամադրվածությունը պիտի լինի պայքարի, մարտական տրամադրվածություն, և մեր արդար դատի պահանջով ուշ թե շուտ կլուծվի այս խնդիրը»: