2021թ. դեկտեմբերի 24-ին Գյումրիում Ռուսաստանի գիտության և մշակույթի կենտրոնի հետ համագործակցությամբ ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղի գրադարանում տեղի ունեցավ «Զինվորական փառքի օր» թեմայով կլոր սեղան-քննարկումը, որին մասնակցում էին ԵՊՀ ԻՄ-ի հայոց պատմության և հասարակագիտության  ամբիոնի դասախոսներ, գրադարանի աշխատակիցներ, «Պատմություն», «Ռուսաց լեզու և գրականություն» մասնագիտության ուսանողներ:

Դեկտեմբերի 24-ին նշվում է Ռուսաստանի ռազմական փառքի օրը՝ Ա. Վ. Սուվորովի հրամանատարությամբ ռուսական զորքերի կողմից թուրքական Իզմայիլ ամրոցի գրավման օրը: Տոնը սահմանվել է 1995 թվականի մարտի 13-ի «Ռուսաստանի ռազմական փառքի օրերի մասին» դաշնային օրենքով:

Ողջունելով կլոր սեղանի մասնակիցներին՝ Գյումրիում Ռուսաստանի գիտության և մշակույթի կենտրոնի Իջևանի մասնաճյուղի ղեկավար Մ.Զուրաբյանը Զինվորական փառքի օրվա առթիվ շնորհավորեց ներկաներին, նշեց, որ Ռուսաստանի պատմությունը հարուստ է նշանակալից իրադարձություններով. բոլոր դարերում սխրանքը, Ռուսաստանի զինվորների արիությունը, ռուսական զենքի հզորությունն ու փառքը եղել են ռուսական պետության մեծության անբաժանելի մասը: Կլոր սեղանի նպատակն է պահպանել ռուս զինվորների սխրագործությունների պատմական հիշողությունը, համախմբել ջանքերը երիտասարդության հայրենասիրական դաստիարակության համար:

ԵՊՀ ԻՄ-ի հայոց պատմության և հասարակագիտության  ամբիոնի դասախոս և գրադարանի վարիչ Վ.Պողոսյանը խոսեց 1790 թվականի դեկտեմբերի 11-ին ռուսական զորքերի կողմից Իզմայիլ ամրոցի գրավման մասին: Ճակատամարտի ընթացքում ռուսական բանակը Ա. Վ. Սուվորովի հրամանատարությամբ տարավ փայլուն հաղթանակ, որի շնորհիվ արմատական փոփոխություն տեղի ունեցավ ռուս-թուրքական պատերազմում, ինչպես նաև Սև ծովում Ռուսաստանի դիրքերի ամրապնդման գործում: Ռուս հրամանատար, ռուսական ռազմական տեսության հիմնադիր, գեներալ-ֆելդմարշալ, գեներալիսիմուս, իր ժամանակի բոլոր ռուսական շքանշանների զորավար Ա.Սուվորովն իր կարիերայի ընթացքում չի պարտվել ոչ մի մարտում (99), բազմիցս բացարձակապես ջախջախել է հակառակորդի գերակա ուժերին: Ա.Վ. Սուվորովը պատերազմի արվեստի մասին իր տեսակետն ուրվագծել է «Հաղթանակի գիտություն» գրքում: Պատերազմի արվեստում գլխավորը, ըստ Սուվորովի, «աչքն էր, արագությունն ու գրոհը»: Աչքով նա հասկանում էր իրավիճակը գնահատելու, հակառակորդի պլանների մեջ ներթափանցելու և իր թույլ կողմերը գտնելու կարողությունը, որտեղ և պետք է հարվածել արագ ու անսպասելի: Սուվորովը կարծում էր, որ զորքերը պետք է կատարյալ պատրաստված լինեն: «Դժվար է սովորել, հեշտ է պայքարել». - մեկ անգամ չէ, որ կրկնել է նա: Ճակատամարտում համառություն՝ «գրոհ», կարող է դրսևորել միայն պատրաստված բանակը: «Նա, ով սիրում է իր հայրենիքը, մարդկության հանդեպ սիրո լավագույն օրինակն է», - նշել է Սուվորովը:

Եզրափակիչ խոսքում Մ.Զուրաբյանը ներկայացրեց Սուվորովի հայկական արմատները հաստատող հետաքրքիր տեղեկություններ (Սուվորովի մայրը՝ Ավդոտյա Մանուկովան, ծագումով հայ է): Ա.Սուվորովը մոտիկից ծանոթ էր հայ ազգային-ազատագրական շարժման առաջնորդներ կոմս Իվան Լազարևի (Հովհաննես Լազարյան) և իշխան Իոսիֆ Արգուտինսկու (Հովսեփ Արգուտյան) հետ: Սուվորովի ադյուտանտներից էր հայ Ակիմ (Հովակիմ) Խասատովը և այլք: Սուվորովն ակտիվ մասնակցություն է ունեցել հայ ժողովրդի կյանքում: