ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղի ստորաբաժանումների գործունեության արդյունավետությունը գնահատելու նպատակով մասնաճյուղի կրթության որակի ապահովման և գնահատման բաժնի մասնագետների կողմից 2015թ. բուհում անցկացվել է պրոֆեսորադասախոսական և ուսումնաօժանդակ անձնակազմի, ինչպես նաև ուսանողության հարցում:

Վերոնշյալ հարցման արդյունքների վերաբերյալ հարցազրույց ունեցանք ՄԿՈԱ բաժնի մասնագետ, սոցիոլոգ, փ.գ.թ., դոցենտ Էդիկ Կյուրեղյանի հետ.

– Պարո՛ն Կյուրեղյան, խնդրում եմ, մասնագիտորեն ներկայացրեք հարցումը. ի՞ նչ նպատակ է այն հետապնդում:

– Նախ՝  երկու խոսք հարցումների մասին ընդհանրապես, քանզի սոցիո­լոգիական մշակույթը մեր հանրային ու կրթական կյանքում նոր է արմա­տավոր­վում իր բոլոր դժվա­րու­թյուններով ու հակասություններով: Հարցումը տվյալ սոցիումին հուզող խնդիրների վե­րա­բերյալ սուբյեկտիվ կարծիքների-գնահատա­կան­ների օբյեկտիվացման գիտական եղա­նակ­ներից մեկն է, ինչն առաջադիմական բոլոր երկրներում դարձել է հանրային կյանքի կա­ռավարման հզոր և արդյունա­վետ միջոց: Եթե հիմնավորվում են հարցման արդ­յունքների անկան­խա­կալությունը և հավաստիությունը, եթե դերակատարները վստահում են դրանց, ապա այն գրեթե անփոխարինելի միջոց է համատեղ կյանքի բազմաթիվ «մարդ­կա­յին» խնդիրներ լուծելու գործում: Միաժամանակ հարցումների նշանակու­թյու­նը չի կարելի գերագնահատել, ոչ էլ արդյունքներից ավելորդ մտահոգվել կամ դժգո­հել: Հարկ է քաջ գի­տակցել, որ այն իրավական ուժ չունի և առավելապես գոր­ծում է բարոյականության դաշ­տում, իսկ տվյալների օգտագործումը բացառապես պատվիրատուի արտոնությունն է: Մյուս կողմից՝ կան ուրիշ բազմաթիվ միջոցներ հուզող հարցերի վերաբերյալ հավաստի տեղեկություն ստանալու ճանապարհին: Եվ եթե հարցումը մակերեսային է, մասնակիցները համարժեքորեն չեն ներկա­յաց­նում տվյալ սոցիումը, արդյունքները առանց դրա նախապես հայտնի են, պատ­վիրատուին (օրինակ՝ տնօրենությանը) նոր բան չի տալու, ավելի ճիշտ է նման հարցում չունենալ: Դրա համար էլ մեր ոլորտի նվիրյալները էական նշա­նակություն են տալիս նախապատրաստական աշխատանքներին, դրանց գիտական հիմնավորվածությանը և պատասխանատուների բարոյական ուղղ­վա­ծությանը: Ի մեծ ուրախություն ինձ՝ նման դիրքորոշումը պաշտ­պա­նում է նաև մեր մասնաճյուղի տնօրենությունը: Տվյալների հավաստիության հար­ցում պատասխանատվությունը յուրովի կիսում են ինչպես հարցման կազմա­կեր­պիչները, այնպես էլ պատասխանողները: Վերջիններս հարցումներին մասնակ­ցում են բացառապես կամավոր կերպով: Քննարկվող հարցի վերաբերյալ նրանց իրազեկվածության, պատասխանների անկեղծության ու լրիվության աստիճանից է մեծապես կախված արդյունքների օգտակարությունը: Ավելի մանրամասն, հար­գելի՛ Հասմիկ, մեկ ուրիշ անգամ, եթե դրա անհրաժեշտությունը լինի:  Ինչ վերաբերում է սույն հարցմանը, այն փորձ է  պարզելու ներքին շահակիցների սուբյեկտիվ բա­վա­րարվածությունը տարբեր ստորաբաժանումների աշխատանքներից: Բնական է, որ այդ բավարարվածու­թյունը բուհի գործունեության արդյունավետության յուրովի ծանրաչափն է: Նպատակը մեկն է՝ օժանդակել ղեկավարությանը տարբեր ծառայությունների գործունեության արդյունավետությունը բարձրացնելու հարցում: Կարծում ենք, ավելի ճիշտ կլինի, եթե տվյալ հարցումը ընկալենք որպես յուրովի «հետախուզում կռվից առաջ», ասել է` «շոշափել» հիմնահարցը, այն ավելի որոշակիացնել՝ ավելի խորը և համարժեք հետազոտման նպատակով:

– Ի՞նչ սանդղակով է իրականացվել բավարարվածության գնահատումը և ի՞նչ խնդիրներ են գլխավորապես շոշափվել հարցաշարերում:

– Բավարարվածությունը գնահատվել է 5-բալանի սանդղակով, որտեղ 1-ը ամենացածր, իսկ 5-ը՝ ամենաբարձր գնահատականն է: Երկու հարցաշարերից մեկը վերաբերում էր պրոֆեսորադասախոսական և ուսումնաօժանդակ անձնակազմին, մյուսը՝ ուսանողությանը: Ըստ որում՝ հարցերի մի մասը ընդհանուր էին, մյուսները վերաբերում էին շահակիցներից յուրաքանչյուրին (մանրամասն տե՛ս «Կրթության որակի կառավարում» բաժնի «Հարցումների արդյունքներ» էջում):

– Պարո՛ն Կյուրեղյան, խնդրում եմ, հարցման արդյունքների հիման վրա առանձնացրեք մասնաճյուղի գործունեության մի քանի ուժեղ և թույլ կողմ:

– Գնահատման դրական բևեռը երկու շահակիցների համար էլ կազմում է ուսման կազմակերպման հետ անմիջականորեն առնչվող ստորաբաժանումների գործունեությունը (կարգապահական, ուսումնական գործընթացի կազմակերպում, կայքի աշխատանք, ուսխորհուրդ, աշխատատեղի, լսարանի կահավորում, ընթերցասրահ, բուժկետ): Գնահատականներն այստեղ տատանվում են 4.7- 4.0 բալի միջակայքում: Հետևությունը մեկն է. մեր մասնաճյուղի պրոֆեսորադասախոսական, ուսումնաօժանդակ անձնակազմի և ուսանողության, որպես սոցիալական միավորի հասարակական գիտակցության մեջ իշխում է այն կարծիքը, թե բուհը կառավարվում է հիմնականում արհեստավարժ անձանց և ստորաբաժանումների կողմից՝ երկրի կրթական համակարգի ժամանակակից պահանջներին համապատասխան: Դրա կողքին համեմատաբար բավարարվածությունը ցածր է ինքնազարգացման հնարավորություններից, նյութաբարոյական խրախուսման համակարգից, ուսման գործընթացի հանդեպ ուսանողների պասիվությունից: Տվյալներն այստեղ տատանվում են 3.4-2.1 բալի միջակայքում: Թերևս մասնագիտորեն սխալ չենք լինի, եթե ասենք, որ հարցման արդյունքներով ուրվագծվում է մասնաճյուղի համար հիմնախնդիր, այն է՝ ուսման հանդեպ ուսանողների գիտակցական վերաբերմունքի զարգացումը:

– Ամփոփելով, խնդրում եմ, նշեք, թե վերոնշյալ հարցումն ինչով է նպաստելու մասնաճյուղի ստորաբաժանումների գործունեության արդյունավետության բարձրացմանը:

–    Ցանկացած բուհի գործունեության արդյունավետությունը մեծապես կախված է այն հանգամանքից, թե որքանով են բավարարվում ներքին շահակիցների, տվյալ դեպքում՝ պրոֆեսորադասախոսական և ուսումնաօժանդակ անձնակազմի, ուսանողության օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ կարիքները: Կարծում ենք՝ ֆակուլտետներում և ամբիոններում, ուսանողական խորհուրդներում, շահագրգիռ բոլոր կողմերի մասնակցությամբ հարցումների արդյունքները պետք է դառնան քննարկման առարկա՝ առանձնակի շեշտադրումով այն խնդիրների վրա, որոնք հատուկ են հենց տվյալ ֆակուլտետին կամ ամբիոնին: Այդ քննարկումների արդյունքների ընդհանրացումը, դրանց համադրումը ղեկավարության տեսակետների և ըմբռնումների հետ թույլ կտան հստակեցնել այն խնդիրների շրջանակը, որոնք իրականում գոյություն ունեն մեզ հետաքրքրող ոլորտում և ընդունելի են բոլոր շահագրգիռ կողմերի համար: Այն կարող է պահանջել նոր, ավելի խորը ուսումնասիրություն, որի արդյունքում կներկայացվեն հիմնավոր գործնական առաջարկներ:

Հարցազրույցն անցկացրեց ԵՊՀ ԻՄ–ի հասարակայնության հետ

կապերի և մամուլի պատասխանատու Հասմիկ Վանյանը

2016թ. փետրվարի 15-ին` Սիրահարների տոնի կապակցությամբ, ԵՊՀ Իջևանի մասնաճյուղի բակում ուսանողական խորհուրդը կազմակերպել էր գեղեցիկ միջոցառում:

«Կյանքի գեղեցկությունը տեսնելու համար պետք է ապրել  սիրով ու սիրուն հատուկ քնքշանքով ու բարությամբ, այդ սիրով բաղադրել այն մթնոլորտը, որը տարածվում է մեր շուրջը». այս կարգախոսով հանդես եկան Ուսանողական խորհրդի անդամները՝ մասնաճյուղի բակում ստեղծելով տոնական ու սիրառատ մթնոլորտ:

Իրենց շուրջ հավաքված ուսանողանողության հետ նրանք կիսվեցին օրվան առնչվող տեղեկատվությամբ, ներկայացրին դրա  էությունը, պատմությունը, հղեցին իրենց շնորհավորանքներն ու բարեմաղթանքները, նվիրեցին սրտաձև փուչիկներ:

Աշխարհի մոտ 100 երկրում փետրվարի 14-ը նշվում է որպես Սիրահարների օր: Ի սկզբանե այն նշվել է որպես պատարագային տոն` նվիրված վաղ քրիստոնեական շրջանի սրբերից մեկի` Սբ. Վալենտինիուսի հիշատակին։

Վերջինիս, ըստ ավանդության, դատապարտել էին մահվան` զինվորներին գաղտնի պսակադրելու համար: Նա կալանավայրում բուժել է բանտապետի աղջկան, որին էլ հետագայում սիրահարվել է։

Նշվում է նաև, որ մինչև իր դատավճռի ի կատար ածումը նա հրաժեշտի նամակ է թողնում իր սիրած էակին, որի վերջում գրված է լինում «Քո Վալենտին»։

Այս պատմությունը թվագրվում է մոտ 269 թվականին՝ հռոմեական կայսր Կլավդիոս II-ի օրոք: Իսկ 496-ին Հռոմի պապ Հելասիուս I-ը փետրվարի 14-ը հայտարարեց Սուրբ Վալենտինի օր:

Այսօր աշխարհի շատ երկրներում այն պաշտոնապես նշվում է որպես սիրահարների տոն։ Այդ օրը բոլորը շնորհավորում են միմյանց, սեր խոստովանում, նվիրում խորհրդանշական նվերներ:

Հայաստանում Սուրբ Վալենտինի տոնը համընկնում է Տյառնընդառաջի տոնին:

Ըստ եկեղեցական ավանդության` Տրնդեզի տոնը կապվում է Տիրոջ ծննդից 40 օր հետո նրան կրակներով ընդառաջ գնալու գաղափարի հետ։

Այդ օրը` վաղ առավոտյան, մեծահասակ կանայք, եկեղեցուց վերադառնալով, Տրնդեզի ուտեստներ էին պատրաստում ու բաժանում տնեցիներին։

Կեսօրից հետո նորահարս ունեցող ընտանիքներն իրենց բակում խարույկ էին վառում։

Խարույկի շուրջն սկսվում էր շուրջպարը։ Երբ կրակը փոքր-ինչ մեղմանում էր, սկսվում էին կրակթռուկները։

Կրակի վրայից առաջինը թռչելու իրավունքը վերապահվում էր նորահարսին։ Պտղավորվելու ակնկալությամբ խարույկի վրայից թռչում էին նաև ամուլ կանայք՝ այրելով իրենց զգեստի քղանցքը, ապա թռչում էին երիտասարդները, տղամարդիկ, իսկ վերջում՝ երեխաները։

Այս ավանդույթը մեզանում պահպանված է մինչև օրս: